به نام خالق زیبایی ها
ابتدا گزارش بخش عمومی برنامه
سومین برنامه ی گروه کوهنوردی دامون به صورت دوگانه در تاریخ ۲۷ فروردین ۹۵ با حضور پنجاه نفر از دوستداران کوه (39 نفر کوهپیمایی به سمت للندیز ، و 11 نفر کوهنوردی با هدف صعود به قله ی کله قندی) صورت گرفت.
باران بهاری در صبح و مه آلود بودن شهر، طراوت روز جمعه در طبیعت را چند برابر کرده بود.
پس از رسیدن به شهر، گروه فنی با سرپرستی رضا نوذری مسیر خود را زودتر به سمت قلّه درپیش گرفت و گروه دوم با سرپرستی حمید نوربخش و صحبت های اولیه و مشخص شدن مسولیت ها (جلودار: رامین شیرجهانی و عقب دار: مجید حق بین) مسیر را آغاز کرد.
در اوایل راه در ساعت ۹.۳۰ برای صرف صبحانه ایستادیم و پس از توقف ۲۰ دقیقه اب به راه خود ادامه دادیم و در ساعت ۱۱.۱۵ به منطقه ی للندیز رسیدیم.
هوای همچنان مه آلود و مسیرجنگلی و وجود چوپان ها به همراه دام هایشان، منظره ی بی نظیری را به وجود آورده بود مثال پوسترهای نقاشی..
پس از صرف ناهار و انجام بازی های گروهی در ساعت ۲.۲۵ به سمت ماسوله روانه شدیم و حدود ۴.۴۵ عصر به شهر بازگشتیم.
و سپس منتظر همنوردان فنی خود ماندیم.در این میان پس از گشت زنی در شهر و صرف آش و رسیدن گروه فنی در ساعت ۶.۲۵ به سمت انزلی راه افتادیم و ۸غروب رسیدیم.
عاطفه لسانی
گزارش صعود به قله کله قندی ( 2600 متر ) از مسیر ایلات زمین و کوهپیمایی به منطقه للندیز :
تاریخ اجرا: 27 فروردین 1395 راهنما: داوود کریم بخش
سرپرست: رضا نوذری جلودار- عقب دار: میلاد ساحلی – بهروز رسولی
تعداد کل گروه: 50 نفر
نفرات صعود کننده به قله: ساشا رسولی- بهروز رسولی- رضا نوذری- مجید رهنما- میلاد ساحلی- مسعود زرجی- حمید نیکو فرجام- مهدی پور- امین پور مسیبی- داوود کریم بخش- سمیرا عالی
هوای لطیف بهاری بر پهنه وسیع دشت با مه غلیظ و سپید ، کوهستان پاک خدا را فرا گرفته و ما در درون مه و زیبایی بی حد و حصر آن در حرکتیم. دشت پر از گل های زرد و پامچال های سفید است ... مه به قدری شدید است که تنها چند قدمی را می توانستی ببینی .... خدایا شکرت چون طبیعت و زیبایی های کوهستانت هیچگاه تکراری و تمام شدنی نیست .... آنجا که کوه هست زندگی هست ، سکوت هست و آرامش ... و یک دنیا زیبایی ناب ... من دلم می خواهد بر سنگ های زیبای قله دستی بکشم همچون مادری که دست نوازش بر سر فرزندانش می کشد ... دلم می خواهد از فراز قله به سنگ چین های چیده شده در پهنه دشت خیره شوم ... دلم می خواهد شاهد بازی ابر و خورشید و هیاهوی باد باشم ... دلم می خواهد از دامنه کوه به تماشا بنشینم، ابری که یال منتهی به قله را فرا گرفته ... مرا این جا تنها گذارید ... تا غرق شوم در آن ابر سپید ...یکی شوم با دشت و همگام شوم با صدای خروشان آب ...آری این جا بهشت است ... بهشتی روی زمین پاک خدا ...............
جمعه 27 فروردین:
روز جمعه با سه مینی بوس در ساعت 5:05 از بی بی حوریه حرکت کردیم. ( با یک ربع تاخیر ) پس از سوار کردن بچه ها در ساعت 5:35 از انزلی خارج شدیم. پس از عبور از آبکنار (6:02) – سه راه ضیابر (6:10) – فومن (6:30) در ساعت 7:17 زودتر از دو مینی بوس دیگر به ماسوله رسیدیم. پس از آمدن همه دوستان و هماهنگی با اعضا قرار شد تیمی 11 نفره از مسیر ایلات زمین به قله صعود کند و بقیه راهی منطقه زیبای للندیز شوند. هوا بارانی و با مه شدید همراه بود. دمای هوا 10 درجه و در بالا به جای رگبار باران مه بسیار شدید داشتیم. با تصمیم سرپرست در ساعت 8:00 به راه افتادیم. قله زیبای کله قندی در جنوب شهر ماسوله قرار دارد و ما از مسیر ایلات زمین که کوتاه ترین مسیر صعود است قصد صعود داشتیم. ( دو مسیر دیگر از ییلاق للندیز و مسیر کوه بن )
در ساعت 8:36 در کنار درختی بزرگ با چشم انداز ماسوله که در مه بود برای صبحانه توقف کردیم.
پس از صرف صبحانه در ساعت 8:50 راهی شدیم. مه بسیار غلیظ بود و هرچه بالاتر می رفتیم شدید تر می شد. ساعت 9:27 به کلبه در مسیر رسیدیم. عکسی گرفته و راهی شدیم.ساعت 9:57 به منطقه ای صاف و وسیع رسیدیم که طبق گفته راهنما به آنجا سیرک می گفتند.
در چند قدمی ما که قابل دید بود ( مه اجازه دید بیشتر را نمی داد ) گل های زرد ، سفید و آبی پهنه دشت را فر گرفته بودند و زیبایی فصل بهار را خاطر نشان می کردند. چیزی به آنتن ( دکلی بسیار بزرگ که در این مسیر قرار دارد ) نمانده بود و به علت مه فراوان وقتی به حدود 5 قدمی آن رسیدیم تازه هیبتش آشکار شد. ساعت 10:47 بود که به آنتن رسیدیم.
پس از صرف تنقلات و قدری استراحت در ساعت 11:03 حرکت کردیم. شیبی تند را تا قله در پیش داریم. حدود 45 دقیقه مانده به قله ناگهان مه کنار رفت و قله زیبا و سنگی کله قندی نمایان گشت.
آفتاب بر مه غالب گشت و زیبایی اطرافمان را دو چندان نمود. یال منتهی به قله از مسیر للندیز در زیر ابر های پاک و سپید یک مسیر رویایی را در برابر دیدگانمان پدیدار نمود و من در بهت ، خیره به یال و زیبایی بی مثال آن بودم. خدایا تو چقدر زیبایی که این همه زیبایی را نثارمان می کنی.
کاش می شد محو مسیر شد و رفت یا که پرواز کرد ... کاش این مسیر تمامی نداشت ...
سنگ های قله را بالا کشیدیم و در ساعت 12:45 بر فراز قله ایستادیم.
ناهار را روی قله خوردیم و 1:20 به سمت پایین راهی شدیم. تصمیم گرفته شد تا از مسیر للندیز به ماسوله برویم و بقیه اعضای گروه را هم که تا للندیز آمده بودند ببینیم و اگر حرکت نکرده بودند با آنها برگردیم. دوباره مه شدید تر شد و ما در مه شدید در حرکت بودیم. فکر کنم کمی زود از قله به سمت چپ یال کشیدیم اما با راهنمایی آقای رسولی و آقای کریم بخش روی پاکوب های اصلی قرار گرفتیم و ساعت 3:50 به للندیز و کافه -کاشی بریا - رسیدیم.
آگاه شدیم که بچه های گروه ما حدود یک ساعت و نیم پیش به سمت پایین حرکت کرده اند و ما برای نوشیدن چای در للندیز توقف کردیم. پس از صرف چای و گرفتن عکس در ساعت 4:30 حرکت کردیم و 5:55 به ماسوله ابری رسیدیم و راهی مکان مینی بوس ها شدیم.
برنامه بسیار خوبی بود. سپاس از سرپرست برنامه و همنوردان شرکت کننده.
شاد و سلامت باشید
عالی